Der Geschichte auf´s Maul geschaut. So wie se grad gewachsen ist. 

Immer mal wieder Geschichten und Gedichte – das wird es hier geben. Immer mal was neues Altes. Immer wieder nett.

Lest doch mal rein

Et morjes bee et Kaffedrenke,
doa kann ech mech nix schönderes denke,
als wie schön jemütlich, d’r Neitspongel noch aan,
an d’r Döösch tu sette on de Zeitung tösche tu han.

Ävver zönk deä Kreech en de Ukraine hätt aanjefange,
öss mech de Loss an’t Zeitung leäse v’rjange!
Ech bönn mech secher, deä Putin, deä öss krank,
odder deä hätt neet alle Tasse em Schrank!!

Watt osen Herrjott os möt deä Scheiß-Corona joav, –
woar dat neet all jenoch an Stroaf?
Von d’r Klimawandel janz tu schwieje;
ovv w’r deä noch enns jebändicht krieje?

On watt doa em nahen Osten vör sech jeht, –
wat doa enns druut weäde kann?, ech weet et neet!
Dat die Hanas enn V’rbrecherbande öss,
doa sennd w’r os ennich, dat öss jewess!

Ävver mot et vör die Palästinenser net och en Lösung jeäve?
Dat send doch och Mensche möt en Reit op Leäve!
On die haade zönk noa drr Krech joa och tu liehe;
wie alles em Leäve hätt och dat twi’e Siehe!!

Dat d’r Mensch sech de Eäd „untertan“ maake soll,
han ech vör üever sievenzich Jaohr all jeliert en de Scholl!
Maar, von kapott maake stung doa nix jeschri’eve!
Mech tönk, wir hant et och doabee ärch üeverdri’eve!

D’r Meeresspi’ejel steicht enne Meter ovv twi’e en de höch
de einzije, die sech vreue, send ameng de Vösch.
D’r Platz tum leäve wödd wennijer Zoch öm Zoch;
hant de Mensche op de Duu’er doamöt jenoch?

Sons wödd et vör de Lüh ärch unbequem,
on et lävv sech op ose Planet neet miehr su’e anjenehm!
On wenn Optimiste sägge „Et Leäve jeht wier!“
dann jlövvt dänne dat sicher och bald kinner miehr!

Jeld hant w’r jescheffelt en Riesensumme,
ävver wat nötzt dat dänne, die noah os kumme?
Osen Herrjott öss secher döcks von de Socke,
on denkt, wat hässe dech doa von Kroppzeuch jru’etjetrocke?

Dröm, wenn ech de Zeitung opschlaach et morjes vrüch,
dann hann ech meestens d’r Vruggel all drüch!
On ech vroach mech dann op jedden Fall:
Sägg, hüer ens, hant w’r se eijentlich noch all?

Dä Hexeschüüt

Vörrje Suumer haat dat Jreet enne ärje Hexschüüt.

Morjes, wii ett opjestanje, woar err Kreuz wii uutjehanje.

Jreet koss sette neet on joon, och schlait liije on neet stoon.

Jupp, dä ärme Kääl moos loope, kooke , spööle onn jädd koope.

Hää moos kiike, watt jraad vält, Jupp koom sujaa ant Jeld.

Hää versorschde Huus on Blaare, on haat och jätt te saare.

Hää dinj Jreet Salv  opp dii Stell, läit doo dropp e Katzeväll.

Jreet leet alles mett sech maake, heel de Mull on denj neet braake.

Jupp meek ömm och nööe Moot, watt hää denj woor räit on joot.

Jreet woor waal te schlapp tem Schänje, Jupp denj emm ball neet merr kenne.

Stell soot Jreet maa enn de Hött, kreech de Hällf jaaneet möt.

Stonj se opp – och näits bemm schloope- hüüde Jupp se O wie roope.

Flökk leep hää no de Appteek, onn dää Kroam holpp no een Wääk,

doo wood derr Jreet err Kreuz wi er fre er, onn se selver janz we vröher.

Nix te saare miir haat Jupp, hää ess wi er dää ärme Schlupp.

Greet deet alles mett ömm vukke,hä mott sech maa emmer dukke.

,Hää ess rööch onn stell, deet demm Greet wi er jedde Well.

Maar janz höösch emm Jrell dökks sädd hää:“ Denj de Hex maa noch enns scheete!

Nach Margit Gärtner Odenkirchen von H. Engels Schiefbahn“